Maandag 25 maart 2013:
Afgelopen zaterdag 23 maart 2013 lazen we in het Eindhovens Dagblad op de sportpagina een artikel over de 'Doelpuntenregen dankzij Jantje van den Bakker'. Een oud artikel uit het Helmonds Dagblad van 1965 bracht de journalist terug bij Jan Hendrikx. Het volledige interview en een elftalfoto uit 1972 hoorden daarbij.
Zie voor het complete verhaal en foto bijgaande pdfs in hoge resolutie....
Op de foto zie je van links naar rechts boven: Harrie van Vlokhoven, (Lange) Jan Hendrikx, Henk Peters, Albert Hendrikx (d'n bakker), Piet Slegers, Leo van Seggelen en Huub van Vlokhoven.
Onder van links naar rechts: Jan Hendrikx (Jantje van den Bakker), Cor Welten, Peter de Groot, Jos van den Boomen, Piet van Bommel, Jan van Lieshout en Toon van den Hurk.
We lazen het in het Helmonds Dagblad. Jan Traverse was opgevallen dat er drie Matsen in heel korte tijd geboren waren. De eerste Mats was van oude Lieropenaar Helène Vermeulen die samen met haar man Piet Wijffels al jaren in Mierlo-Hout wonen en de trotse vader en moeder zijn van Mats. Klik op de afbeelding en lees het verhaal....
Zondag 23 januari 2011:
Het is altijd mooi om wat van oud-Lieroppenaren te horen en al zeker als het goed met hen gaat. Hieronder het verhaal van Jan en Leen Slegers, wonende in Mierlo-Hout en op 24 januari 50 jaar getrouwd.
We hebben 't
'goe' getroffen!
Het was 24 januari 1961 dat het huwelijk van Jan Slegers en Leen van
Heugten in de monumentale koepelkerk in Lierop werd ingezegend. De toen
26 jarige bruidegom beloofde zijn 24 jarige bruid na een duurzame
verkering eeuwige trouw en in de voorbije 50 jaar hebben ze dat al zeker
waar gemaakt.
En die
verkering raakte aan tijdens het dansen, van vier tot tien uur, in het
verenigingsgebouw. Jan was in militaire dienst en gelegerd in
Maastricht. Maar hij had de trein in Helmond gemist en ging terug naar
het dansen. Hij riskeerde een straf omdat hij niet op tijd in de kazerne
was. Maar zijn verklaring dat er in Lierop geen openbaar vervoer was en
er geen bussen reden, werd gecontroleerd. En omdat dit juist bleek te
zijn ontliep hij een straf.
Beiden zijn ze geboren en getogen in Lierop in grote boerengezinnen van
respectievelijk 10 en 8 kinderen. Lierop, dat toen nog een zelfstandige
gemeente was maar 3 maanden na de geboorte van Jan onder de gemeente
Someren werd opgenomen. De toenmalige burgemeester van Lierop die ook
boer was, moest zelfs van het land komen om bijvoorbeeld de geboorte van
een kind in te schrijven. Onvoorstelbaar dat je vijftig jaar later in
een naburige gemeente als burgemeester moet onderduiken voor dreiging en
geweld.
Als Jan Slegers de lagere school doorlopen heeft volgt hij deeltijd
land- en tuinbouwonderwijs en werkt hij mee op de ouderlijke boerderij.
In militaire dienst krijgt hij een chauffeursopleiding. Autorijden werd
een grote passie en dat zou een aantal jaren later dan ook zijn
levenswerk worden. Want het was gemakkelijk om dat militaire rijbewijs
om te ruilen voor een 'groot' burgerrijbewijs. Na zijn diensttijd gaat
hij werken op het laboratorium van de melkfabriek 'Hemepro' in de
binnenstad van Helmond.
Op hun trouwdag komen ze te wonen aan de Hoofdstraat 52 in de toenmalige
gemeente Mierlo op 't Hout waar ze een huis gekocht hadden. Gezien de
woningnood in die tijd mochten ze vanaf de gemeente Someren Mierlo niet
in omdat ze geen economische binding hadden. Maar met enig onderhandelen
werd hun geplande trouwdag gered en wonen ze nu ook al 50 jaar hier.
Het is precies een jaar na hun trouwen als hij gaat werken als chauffeur
bij de CAV, D'n Boerenbond, aan de Hoofdstraat. Kolen halen bij de
mijnen in Zuid Limburg en grondstoffen voor het veevoer in de haven van
Rotterdam, en dat vaak zelfs tweemaal per dag, maakte het tot lange
dagen. Als de plaatselijke CAV sluit en het veevoer rechtstreeks met
bulkwagens geleverd wordt bij de boeren gaat hij ook die transporten
doen voor de CHV in Veghel. Met een krimpende markt gaat hij met
tegenzin op zijn 60e in de VUT om daarmee plaats te maken voor jongere
werknemers. Maar omdat hij het chauffeuren en de daarbij behorende
vrijheid niet kan laten bleef hij vrachtwagen rijden als aangename
invulling voor zijn vrije tijd.
Er zit ook
veel muziek in.
Maar er zat ook muziek in Jan Slegers. Al in 1949 speelde hij bugel bij
fanfare Willibrordus en de boerenkapel. Direct na hun trouwen werd hij
lid van fanfare Unitas. Als trouw muzikant is hij bij de repetities
altijd als eerste daar maar ook weer als laatste weg. Maar ook bij de
Bietenrooiers speelde hij 43 jaar en bij het seniorenkoor en de
Stoomblazers. In zijn muzikale periode stapte hij een keer over van
instrument. Met een nieuw kunstgebit was het onmogelijk nog bugel te
spelen en werd de bariton zijn 'nieuwe liefde'. Graag doen ze ook nog
een partijtje rikken en helpt Jan op het kerkhof bij de 'schoeffelploeg'.
Het werkzaam leven van Leen staat in het teken van de hulp in de
huishouding. Men ging in die tijd als dienstbode werken bij de heren. En
dat zes dagen in de week intern zodat je alleen op zondag thuis was. Ze
droeg natuurlijk de zorg voor hun gezin dat drie kinderen telt. Later
doet ze dan weer werk in de horeca, en ouderenzorg in Alphonsus waar ze
op 1 augustus 1997 met de VUT gaat. Maar ook daarna blijft ze
vrijwilligerswerk doen. Ze bemant de receptie bij Alphonsus en ook daar
doet ze groeps- en dagopvang.
Maar ook past ze veelvuldig op en kan in haar vrije uurtjes zich
helemaal vermaken met lezen en puzzelen. Maar ook heeft ze goed in de
gaten dat een in leeftijd vorderend lichaam soepel moet blijven en
daarom gaat ze wel drie keer per week gymmen en sporten. Samen met de
kinderen reisden ze in de vakanties Europa door en bezochten ze verre
landen.
Het gouden paar ziet met genoegen terug op een geweldige tijd, die mooie
vijftig jaren, waarbinnen ze 't 'goe' getroffen hebben. De kroon op die
50 jaar en de start voor een lange tijd daarna moet het feest zijn op
maandag 24 januari 2011 in zaal Adelaars. Daar vieren ze het feest met
hun drie kinderen en acht kleinkinderen, familie, vrienden en bekenden.
Van 18.00 tot 19.30 uur wordt de receptie gehouden en is er dus
gelegenheid tot feliciteren.
Ook vanaf deze plaats onze hartelijke gelukwensen aan het gouden paar
Jan en Leen.
Op
4 oktober heeft zuster Luciana haar gouden professiefeest in kleine kring
gevierd. Voor wie samen met zuster Luciana feest wil vieren, wordt zondag
16 oktober om 10.00 uur uitgenodigd tijdens een plechtige
Eucharistieviering in de kerk. Na de mis is er van 11.30 tot 13.00 uur een
receptie in zaal Van Oosterhout.
Naar aanleiding
van de expeditie naar North-col van de Mount Everest! De-ice laten we
oud-Lieroppenaar Maarten Sprengers aan het woord.
‘De expeditie
is de grootste Nederlandse expeditie ooit naar de Everest. En er gaat een
groot aantal vrouwen mee, wat heel bijzonder is in de wereld van het
expeditie-klimmen en het belangrijkste: de mensen die deze uitdaging
aangaan hebben een ding gemeen: ze hebben allen astma.
Beste Slaponline-lezers,
Tja hoe gaa'k beginnen. Op de eerste dag van 1962
werd ik in de Lijestraat 57 geboren en na een nooddoop (wilde maar nie
bijkleuren) ben ik er dan toch tot 1984 maggu blievu wonuh. Dat wil zeggen
ons moederke Mien van Bussel woont er nog altijd en ons vader Wimke van
Bussel is helaas veel te vroeg vertrokken. Ik zal nooit vergeten hoe
eervol zijn begrafenis was m.m.v. de groene schut waar hij zovele jaren
trouw lid van was. De eerste koningindagviering in Someren vond ik maar
niets zonder ons pap. Was toch ene knikkebol gewend achter die grote
donkere zonnenbril. In de overvolle kerk deed het ons dan ook goed te
weten dat Lierop in ieder geval samen met ons afscheid nam van een lief en
sociaal mens, ons pa. Ons moeder heeft haar draai weer gevonden en die zie
je of bridgen of kienen of koffie schenken bij het Henricushof net zo
bezeten als dat ze ook altijd voor ons opa (haar vader) zovelen jaren
heeft gezorgd buiten haar druk gezin van zeven kinderen. In de Lijestraat
was het dan ook altijd een zoete inval. Hoe meer zielen hoe gezelliger.
Vele potten koffie en gebakken eieren later toen we uitgingen, het kon
allemaal. Ons vader had zelfs een fietsenrek voor al die gasten die naar
ut tûrp wôn. Naar van Oosterhout of van Heugte of Manders. Een
mooie tijd was dat ook. Lekker dicht bij huis dansen met gezellige muziek.
Stiekum met z'n allen een pakske cigaretten kopen en dan maar zorgen dat
ze op waren. Ik zie Marinuske nog ijverig in de weer met vrouw en kinders
en zo ook bij van Heugte en Manders. Lekker een frietje halen
bij Willy die altijd goei zin hâ, zo leek ut althans. Bij de familie (de
Rooi) Maas uit de Groenstraat hadden we inmiddels een paar heel
gezellige jaren gehad waar de jeugd op zondagmiddag bijeen kwam,
alcohol drinken dat mocht niet en daar zaten wij dan
ook helemaal niet mee. We hadden hardstikke veel
plezier met mekaar! Ik ben behoorlijk afgeweken maar in ieder geval heb ik
in de Lijestraat een mooie jeugd gehad. Er was in tegenstelling tot
de van Schalens heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel jeugd en altijd wel te spelen!
Bij de familie van Horik waren ze behoorlijk creatief en zo weet ik nog
goed dat ze de garage omgebouwd hadden in een spookhuis. Net niet in de
boks doen van de schrik. Ze waren altijd wel in voor wedstrijden, samen in
de straat en zoals ook de tour dur lierop. Nog altijd een begrip in
Lierop. Bij Karin Maas (enigste dochter van Theo en Diny) kon ik lekker 'rustig'
spelen en volgens mij stak ik zowat elke dag over en ben ook daar heel wat
jaren gekomen. Ook al goei mensen. Bij Jan (woont nu in Curacau) en
Miriam van Eyk (ook naar Curacau geemigreerd) waren we ook zowat kind
aan huis, dat was vroeger heel normaal. We zijn ze vorig jaar op
wezen zoeken (machtige vakantie) en ze maken het daar prima samen. Jan en
Cor van Eijk staan bovenop de piano het zaakje in de gaten te houden.
Waren ook goei mensen. Vroeger waar een buurt gezellig en voor mekaar. Dat
is tegenwoordig ver te zoeken op veel plaatsen, helaas. Maar we proberen
al die goei voorbeelden maar in onze gedachtes te houwe en ondertussen is
het bij ons ook zoete inval van een jongensgroep die tegenwoordig aan het
freerunnen zijn zie ook www.xtremefreeflow.tk.
Drank en cigaretten zijn nog niet aan de orde maar daar hoef je
tegenwoordig dan ook helemaal niet vroeg
bij te zijn, want al die verhalen zijn zorgwekkend
en niet zo onschuldig als vroeger, helaas. Het is allemaal heel wat
veranderd. Voor mij waren de Lieropse jaren mooi .... Ik weet nog dat we
bij Peer van Schalen in de woonkamer met het kinderkoor mochten oefenen,
Peter achter ut orgûl. Ja zeker dat kon ie ook al! Gastvrije mensen.
Later verhuisden we naar 't koor' in de kerk, dat klonk in ene keer
Groetjes Rion Haerkens-v. Bussel.
Lang,
heel lang geleden ben ik geboren in Lierop. Ik was de eerste in de familie
van Schalen.
Mijn
vader was Adrianus (Janus) van Schalen. Mijn moeder heette met haar
meisjesnaam:
Maria
van de Boomen. Op 12 mei 1935 was ik hun eerste zoon. Vele zouden nog
volgen. Uiteindelijk waren we met z’n tienen. 2 Meisjes en de rest
jongens. We woonden in een groot vierkant huis vlak bij de kerk. Vandaar
uit heb ik veel van Lierop leren kennen. Tot we naar school gingen heb ik
weinig contact gehad met kinderen van mijn leeftijd. Er woonden domweg
nauwelijks kinderen in de buurt. Kinderen Hofland kan ik me nog
herinneren. De meeste kinderen woonden buiten het centrum zoals
Achterbroek, Hersel en nog verschillende andere uithoeken van Lierop.
Wij
waren niet altijd lieverdjes. We klommen overal op en in wat maar in de
buurt was. Dan moet je denken aan het “lokaal” de koepel en torens van
de kerk, bij ons op de schans en uiteraard de bomen in onze tuin.
Daar
konden we ons uren vermaken, temeer omdat we iets deden wat niet mocht.
Wat ik me goed herinner was dat onze Job buiten op de koepel was geklommen
en daar een riant uitzicht had. Dat ging mij net even te ver.
“Normaal” gesproken gingen we de koepel in via een van de torens. We
moesten dan via een ijzeren ladder, zonder leuningen, over de
“afgrond’’ naar de omgang van de koepel klimmen. Als we daar vanaf
gevallen waren, wat in het geheel niet ondenkbaar was, had ik dit verhaal
niet kunnen schrijven. Gelukkig is alles goed gegaan. We lagen altijd in
conflict met Pastoor van Dal. Hij moest niets van kinderen hebben en zeker
niet van die van Schalens. Wij deden iets wat hij niet leuk vond. Van onze
moeder mochten wij eigenlijk ook niet daar naar boven klimmen. Stond ze
stond wel altijd achter ons als de pastoor verhaal kwam halen. Hij werd
van onze moeder echt niet veel wijzer.
Beuven
en ander watersport.
Verder
vermaakten we ons met het Beuven en het Starven. We hebben daar samen met
onze pa een aantal boten gebouwd van de planken van onze tuinbanken. Hoe
dit allemaal in zijn werk is gegaan weet ik niet meer maar die boten
werden daar bij het ven gemaakt. Het grootste probleem, het waterdicht
maken, deden we met teer. Na het te water laten hadden we veel plezier met
onze boot. Jammer genoeg werd onze boot herhaaldelijk vernield.
Die
liefhebberij is altijd gebleven. Later zijn Jo en ik gaan sportduiken. We
moesten daarvoor naar Eindhoven bij Duikclub “Lutra”. Dat sportduiken
doen we nog steeds.
Inmiddels
ben ik 69 jaar en duik nog regelmatig in de Vinkeveense plassen, de
Grevelingen in Zeeland en niet te vergeten de Oosterschelde. Verder geef
ik duikles aan de jeugdleden in onze vereniging. Ik was 31 jaar oud toen
ik voor het eerst ging duiken. Ik doe het nu nog en hoop dit nog een
poosje vol te kunnen houden. Daarnaast zit ik en het bestuur als hoofd van
onze bar (wordt vervolgd).
Maandag 16 februari 2004:
Bij deze willen
wij reageren op de leuke Bonte avond van vrijdag de 13de.Voor ons was deze
13de een mooie en gezellige avond in het Kaauw voetenland het is er na 17
jaar in saamhorigheid alleen maar beter op geworden. Wij als oud
Lieropnaren hebben nogeens kunnen zien wat jong en oud op de planken kan
brengen voor iedereen. Van de enige tonprater hebben we genoten.Maar ook
de ode aan Wim Hurkmans was uit het leven gegrepen. Het was voor ons een
grandioze avond. Ook onze waardering voor de organisatie van deze avond
het zat geweldig in elkaar.
Met vriendelijk groeten Marieke en Gerard Claassen
Henk
Hanssen schrijft:
Of
ik me nog iets herkenbaars Lierops herinner? Of ik me nog klasgenoten
herinner? De hele Lieropse episode staat in mijn geheugen gegraveerd!
Vannacht nog. Fritske Hurkmans alias Titje, zoals we hem toen noemde,
passeerde op rechts een mannetje. Drong door tot de achterlijn, zette voor,
ik drukte een elleboog in het gezicht van mijn tegenstander, klom zeker
anderhalve meter de lucht in en joeg de bal met het voorhoofd tegen de
touwen. Tja, als je, zoals ik dus, ‘het eerste’ nooit hebt gehaald,
droom je op je veertigste nog van droomdoelpunten op de Renkant…
Moeiteloos kan ik met alle spelers uit de het tweede
naast mijn éénmalige optreden in het ‘talentenelftal’ van
Helmond Sport het hoogste team waar ik in mijn voetballoopbaan deel van
uitmaakte – wedstrijden spelen. Tijdens grote toernooien – EK, WK –
spelen we uit in Korea en straks in Portugal. Op regenachtige dinsdagen
trainen we als vanouds onder bezielende leiding van Jan Strik of Henk
Peters op dat afgetrapte veldje aan de rand van de stinksloot richting Van
Lierop. Maar als ik vandaag naast mijn oud-spelers zou worden opgesteld,
zou ik ze vermoedelijk niet herkennen. Aan de boekenkast, tegenover mijn
bureau, hing een poster met pasfoto’s van alle jongens uit mijn klas.
Deze bloempotkoppen, zonder uitzondering geknipt bij Van Lieshout, zijn in
mijn geheugen niet ouder geworden. Zo nu en dan, zoals laatst bij de reünie
van drumband St Willibrordus, kom ik een paar koppen van toen tegen. Pas
na een paar minuten dringt het tot me door dat dàt Toon van den Hurk moet
zijn en ja, daar staat toch echt Johnny van Lieshout. Andersom zullen ze
ook veel moeite hebben dat blonde ventje van toen te herkennen achter mijn
gedunde haardos van tegenwoordig. ‘Gij bent er ene van de Herenbult,’
zeiden ze tegen mij toen ik, zeven jaar oud, vanuit Eindhoven naar Lierop
emigreerde. Emigreren, dat was het. ‘Hullie, zullie & gullie’
behoorde, ook na veel spraaklessen, niet tot mijn dagelijks idioom.
Misschien is het juist door de blik van de buitenstaander dat ik de
beelden uit mijn jeugd in een flits op kan roepen. Tamboer bij de Schut,
als misdienaar kastanjes jatten bij de pastoor, duiken van het viaduct in
het kanaal en scoren op de Renkant. Als ik vanavond mijn ogen sluit, staat
de ouwe hap langs de kant weer te juichen…
Groeten,
Henk
Zie
ook zijn belevenissen als vader van Rosa:
http://www.ikvader.nl/logboeken-view.php?id=7 -
Donderdag
17 april 2003:
Mijn
verbazing was groot toen ik een site van Lierop op het internet zag staan.
Zo blijf ik ook op de hoogte van wat er zoal loos is in Lierop. Proficiat.
Wist u trouwens dat er een nieuwe Tiger Woods rond loopt in Lierop.
Dinsdag
24 december 2002:
Oud-Lieroppenaar
Jan Hendrikx, burgemeester van Baarle-Nassau is aan zijn derde
ambtsperiode begonnen. Vorige week is hij, unaniem gesteund door de
Baarlese Raad, herbenoemd door de Commissaris van de Koningin dhr. Hoeben.
Jan werd in 1990 tot burgemeester van Baarle Nassau benoemd. In 1991
verhuisde hij van de Slutelakker naar Baarle Nassau. De nieuwe
ambtstermijn is 6 jaar. Na deze zes jaar zal hij negentien jaar de
burgervader van Baarle zijn geweest. Hij zal dan op de 6e
plaats staan van langst functionerende burgemeesters in Baarle Nassau. Hij
gaat de komende zes jaar in met een nieuwe ambtsketen. De nieuwe ketting symboliseert
de belangrijke mijlpaal die Baarle-Nassau lijkt te gaan bereiken. Deze
gemeente maakt namelijk mede dankzij de steun van het provinciaal bestuur
grote kans een status aparte te verkrijgen vanwege de bijzondere
enclavesituatie en de daarmee samenhangende grensoverschrijdende
samenwerking met de Belgische gemeente Baarle-Hertog. In zowel financiële
als personele zin zal dit Baarle-Nassau extra armslag opleveren. Om die
status te bemachtigen zal Jan Hendrikx de komende tijd het unieke
enclavedorp bij diverse gelegenheden nog moeten vertegenwoordigen. En
daarbij hoort in de ogen van de gemeenteraad een representatieve
ambtsketen. Hoewel dit bij het aanbieden niet met zoveel woorden werd
gezegd, was daarvan bij de oude ketting weinig of geen sprake. 'Een
veredelde fietsketting', zo werd er wel eens gekscherend binnenskamers
over gesproken.
Zondag
29 september 2002:
In
het kader van: ‘Hoe is het met?’ hebben we gesproken met
oud-Lieroppenaar Gerard Claassen die samen met Marieke en hun kinderen
Lars en Olga nu inmiddels al weer zo’n 15 jaar Lierop achter zich
gelaten hebben. Vanwege zijn werkzaamheden bij het Waterschap moesten ze
verkassen van de van Dijkstraat naar het grote Vught. Het deed ons deugd
te horen dat zij het daar uitstekend naar hun zin hebben. Lars en Olga
hebben inmiddels het ouderlijke nest verlaten en Gerard en Marieke
genieten van vele bezigheden. Gerard, die zeer actief is geweest in de
Lieropse Lijst en de Belangengroep heeft ook in Vught zijn politieke
ambities gestalte weten te doen. Hij is bijvoorbeeld bij de laatste
gemeenteraadsverkiezingen met voorkeurstemmen gekozen in de gemeenteraad
waar hij de partij Gemeentebelangen vertegenwoordigd. Voor iemand die
relatief nog maar zo kort in een gemeente als Vught is komen wonen is het
voorwaar een knappe prestatie om met 171 voorkeurstemmen gekozen te worden.
Als hij in Lierop gebleven was had hij in ieder geval nog ’n hele
familie gehad die op hem had kunnen stemmen. In Vught heeft hij het
helemaal ‘solo’ moeten doen. Knap! Dat gaat echter niet vanzelf. Hij
is in de tijd dat hij nu in Vught woont met vele zaken bezig geweest. Zo
heeft hij een behoorlijke stempel gedrukt op het Carnaval in Vught. Dat
was voor hem niet zo moeilijk, want hij had ervaring in Lierop opgedaan.
Hij is zelfs ‘boerenbruidegom’ geweest bij de Kaauw Voetjes. Samen met
Annie Sanders waren zij een ‘onecht’ paar. Een nog prominentere plaats
in zijn vrije tijd nam de natuur in. Natuur gekoppeld aan water is
Gerard’s passie. Als het aan hem lag zouden de gemalen in het Meerven nu
nog stoppen – mits de bewoners in de onmiddellijke nabijheid ontlast
zouden worden – om een stukje oude natuur terug te krijgen en een
natuurlijke aansluiting met Beuven, Starven en de Strabechtse Heide
mogelijk te maken. Zo is hij in Vught voorzitter van het Natuurpark. Hij
heeft er dag en nacht voor gewerkt om dit te realiseren en het is hem
gelukt. Vandaag gaat hij weer met zo’n 30 kinderen de Natuur in. Hij
verteld de jongeren van kikkerdril tot heumus, tot watermeters. Zo staat
hij op 19 oktober ‘in the picture’ wanneer de commissaris van de
Koningin in ‘zijn’ natuurpark de eerste watermeter van Noord Brabant
in werking stelt. Gerard heeft z’n speech al klaar. Deze watermeters
komen verspreid over Brabant te staan. Ook op de Strabechtse Heide zal er
een geplaatst worden, evenals in Beek en Donk, Elzendorp enz. Bij het
gesprek met Gerard valt het op dat ‘water’ een soort obsessie is. Hij
lijkt wel een beetje op Prins Willem Alexander als je hem over ‘water’
hoort praten. In Vught hebben ze een gescheiden riool. Het vuile water
gaat naar de waterzuivering en het vrij zuivere water komt in de sloot.
Zover zijn we in Lierop nog niet. Wellicht als het rioolstelsel versleten
is. Ook een van Gerards stokpaardjes is het opvangen van regenwater om dit
in de tuin te gebruiken. Met een simpel systeem is dit mogelijk en het
belast de waterzuivering niet. Bij zware buien wordt de waterzuivering
overbelast met als gevolg dat het water niet goed genoeg gezuiverd kan
worden. Ook dat is geen goede zaak. Dus mensen, vang het water op en leid
het naar je tuinen. We hadden het over zijn stokpaardje, maar ook een van
zijn stokpaardjes zijn de ‘echte paarden’. De ‘Menclub’ en de
jaarlijkse Paardenfokdag zijn ook ‘liefdes’ van hem. Het is een heel
verhaal geworden, maar hij heeft nog veel meer verteld. Misschien komen we
hier nog wel eens op terug, want het blijft interessant om met deze
oud-Lieroppenaar te praten (al hoef je zelf niet al te veel te zeggen).
Voor nu wensen wij Gerard, Marieke en kinderen namens slaponline het beste
toe in Vught.
Donderdag 19 september 2002:
Met de kermis hadden we een ontmoeting met Harrie van Horik die – samen met z’n vrouw Riet - ‘even’ in Lierop bij familie was. Hij vroeg ons om ‘zijn’ verhaal onder deze rubriek op te nemen, want zelf mailen was nog wat moeilijk. Harrie en Riet zullen op 4 oktober a.s. thuis in Canada hun 50-jarig huwelijksfeest vieren. We waren verheugd te vernemen dat Harrie een trouw slaponlinebezoeker is. Hij had dit van z’n kinderen geleerd. Hij gaf als voorbeeld dat hij in Canada eerder wist dat het dak van de boerderij van Hans vd Einden op d’n Boomen in brand gestaan had dan zijn familie in Lierop. We wensen hen en hun familie alvast een gezellig feest.
Ja,
enige tijd geleden beloofde ik iets in 'laat wat van je horen' te
schrijven. Nou heb ik al regelmatig wat van me laten horen in de Koepel,
maar ik moet toegeven dat er de laatste tijd niet veel meer van gekomen
is. Affijn, ik wil maar even laten weten dat we het Tuinfeest mooi gevolgd
hebben op slaponline, dat ik zo af en toe ook nog een bekend gezicht
tussen het publiek zie en zelfs bepaalde bands nog ken. Maar wij: Jan van
Eyk en Martien Driessen, komen Lierop kermis en de Fokpaardendag toch wel
van dichterbij bekijken.
Namelijk ter plaatse! Verder vinden we dit slaponline harstikke leuk om op de hoogte te blijven van het een en ander.
Groeten
veel suxes en tot Lierop kermis !
Jan
v Eyk en Martien Driessen vanuit een hot Curacao .
O
ja we zijn samen naar Maxima wezen kijken, is best een mooie dame ook al
is ze dan blond...
Geweldige site om te zien vanuit een warm Finland! Jammer te horen dat jullie zomer zo verregend is. Alweer 11,5 jaar weg uit Lierop, maar kom zo af en toe toch nog wel eens langs om te kijken hoe het gaat. Zo was ik vorige week nog in D'n Babbelaar en heb ik nog eens kunnen horen wat er allemaal leeft in Lierop en zo werd dus ook Slaponline besproken. Zo zie ik tenminste nog eens meer van het Lierops nieuws.
Via,
via hoorde ik van "http://www.slaponline.nl"
en dus, goed nieuwsgierig geworden, snel even kijken. Wat een geweldige
pagina's!! Na de rubriek - hoe is het met - gelezen te hebben, kon ik
het niet laten ook even te reageren. Even denken, is het echt waar? Ja,
het is echt al 32 jaar geleden, dat ik Lierop verlaten heb. Ik was toen
23 jaar (even tellen). Sinds die tijd woon en werk ik in Mierlo-Hout.
Gelukkig heb ik nog af en toe contact met mensen uit Lierop, zodat ik
toch nog een heel klein beetje op de hoogte blijf van een aantal zaken.
(Ik las, dat Annekarine v.d. Vleuten 12½ jaar getrouwd is proficiat
- bij mijn trouwen was jij bruidsmeisje samen met Lianne; dat mijn zwager,
Jos Renders, ook gemaild had; dat pastoor Keunen het goed maakt in het
Limburgse en
dat
het goed gaat met de Kaauw Voetjes; Succes met jullie fantastische site
en veel plezier met carnaval!
Ton
van den Hoogenhoff.
Dinsdag
12 november 2001: (Jan Berkers)
Ofschoon
we zowat 55 jaar Lierop uit zijn doet het toch nog goed het een en ander
van jullie te lezen. Ben in 37 geboren en tot 47 in de Groenstraat gewoond
in de buurt bij Verberne, Moors van de Ven en van Wilderen, woon nou zowat
47 jaar in Canada. Het ga je goed!!!!!
Donderdag 25 oktober 2001: (Jos vd Boogaart)
Oud-Lieroppenaar Jos van den Boogaart is samen met oud Lieroppenaarster Annekarine van der Vleuten 12 1/2 jaar getrouwd.
De feestgids is te zien op http://go.to/jos-annekarine
Zaterdag 20 oktober 2001: (Jos Renders)
Wij waren verheugd een reactie te horen van Jos Renders die toch al erg lang in Lierop weg is. We kregen van hem een mail dat hij het tourneeverslag van HHH niet kon zien. Wij denken dat op tijd refreshen wel eens zou kunnen helpen, zeker wanneer en dagelijks veranderingen op de site doorgevoerd worden. Zijn reactie hierop willen wij u niet onthouden. ‘Wat een snelle reaktie. Bedankt, maar.... ook vandaag eindigt bij mij de slapgalerij met "slappe koffie ", als afsluiting na cross, Bourgondisch festijn en de gildes met kermis. Nulkommaniks van HHH. Blijft toch vreemd! P.S. die "mooie" foto van Rick was eertijds onze eerste contact met slap. Doe hem de groeten als je hem ziet. (Jos Renders).
Donderdag 7 juni 2001: ( H.Keunen )
Beste
Slap,
Graag
wil ik op jullie verzoek ingaan en de Lieropse websiters via slaponline
van harte groeten. Sinds ik uit Lierop weg ben (jan. 1995), blijf ik het
wel en wee van Lierop volgen via de Koepel en van tijd tot tijd kom ik
er ook nog eens graag.
In
Voorschoten heb ik zes heel mooie jaren gehad. Ik kreeg er de tijd om
weer wat bij te studeren en om me opnieuw te oriënteren op de toekomst.
Ik heb daar ook prachtige resultaten geboekt met de duiven. Dat was mooi
meegenomen. Toen we daar echter vanwege sterfgevallen en vertrek van enkele
collega's nog maar met vier man over waren, werd dat klooster veel te
groot voor ons. Er werd besloten de zaak te verkopen. Dat betekende wel,
dat ieder moest zorgen voor een nieuw onderkomen. Ik heb dat gevonden
in Zuid-Limburg in Schimmert, waar ik nu sinds 1 december 2000 woon. En
ik moet zeggen: het bevalt me hier uitstekend. Ik woon in een mooi klooster,
gelegen tussen de kerk en het kerkhof.... voorwaar een geschikte plek
om er je levensavond door te brengen!!!! Als geboren Limburger voel je
je hier toch beter thuis dan in het kille westen van de randstad, waar
de mensen toch veel meer langs mekaar heenleven dan hier in het warmere
zuiden.
Ik
heb een heel goede keuze gemaakt.
Met
heel veel plezier denk ik terug aan mijn Lieropse jaren, die ik reken
tot de mooiste en zinvolste van mijn leven.
Ik
groet jullie allemaal van harte!!
H.Keunen,
oud-pastoor.
Ben je al een tijdje weg uit Lierop,
doe mee met deze rubriek, en laat wat van je horen !! l n
Links:
Mantelzorgecompliment 2 december 2015