the Minx

TUINFEEST 2005

12 / 13 / 14 augustus

Programma

Voor actuele verslagen klik hier

Verzorgd door www.slaponline.nl

Maandag 15 augustus 2005:

De reuniezondag begint ook weer zonnig. Speciale gast vandaag is Martien Driessen, hij stond 30 jaar geleden mede aan de wieg van Nirwana. Met het traditionele pilsje in zijn hand opende hij deze dag. Horlepiep begon wel een half uur te laat omdat de ruim 100 reuniegasten nog aan de lunch zaten.Dus toen deze mensen arriveerden was er al aardig wat volk in de tuin. Horlepiep speelt volksmuziek met vele traditionele instumenten maar ook a capella zang staat op hun repertoire. Vele dorpse onderwerpen komen aan de orde en ook de koeien en de stier krijgen de aandacht. De pauze tussen de nummers werd met de nodige humor volgepraat met ook het trieste nieuws voor nieuwe fans: de cd is reeds uitverkocht !Bots stond als tweede op het podium. Voor veel mensen (de iets ouderen) bekende nummers van deze maatschappijkritische band. De jeugd vroeg zich af of Bots soms de voorloper van Doe Maar was.Bij het slotnummer, Zeven Dagen Lang, kreeg ook de jeugd door dat ze met een legendarische band te maken hadden.Ondertussen waren al meer dan 1000 mensen binnen en zoals het hoort op de zondagmiddag, veel gezinnen met kinderen.Bots had nog maar amper het podium verlaten of het begon eindelijk te regenen. Ondertussen gaf Horlepiep binnen een akoestisch optreden voor Radio Siris. Na een korte maar hevige bui kwamen de seventies weer tot leven met de Precise Patchwork Band. Deze Lieropse band speelde volgens eigen zeggen voor de vierde keer op het Tuinfeest. Lange, stevige nummers en op zijn tijd een flinke slok Hoegaarden! Bassist Cor werd kritisch gevolgd door zoon Koen die vrijdag als bassist het Tuinfeest opende met The Minx.Een goed optreden met veel respons van het publiek, de Precise Patchwork band kan nog jaren mee. Bob Color kwam helemaal alleen naar Lierop, zijn band heeft vakantie. Hij had een geluidsband bij en moest dus solo het talrijke publiek vermaken. Veel oude, bekende nummers kwamen langs en Bob Color zong ze met verve. Door het interactieve element had het publiek ook inspraak in de nummerkeuze.Hij weet bijna niet van ophouden maar er moet vandaag een strak schema aangehouden worden. Na de jaren zeventig van de PPB was het nu de beurt aan de tachtiger jaren met The Carnage Visitors.Eind 1987 opgericht en opgeheven in 1991 stonden ze in 2005 weer op de planken. Zanger Joop moest de eerste nummers nog wel wennen aan die hernieuwde aandacht maar daarna wierp hij alle schroom van zich af en zong hij de sterren van de hemel. Er zijn in Lierop dus nog wel degelijk zangers, naast Joop was vandaag Jan Berkers ook in topvorm. The Carnage Visitors eindigden met een nummer van The Cure, A Forest, wat heel mooi het tijdsbeeld van toen weergaf. Een paar nieuwe nummers schrijven en Carnage Visitors kan aan een tweede jeugd beginnen! Bassist Mario Maas zouden we later op de dag nog terugzien met Lee Prezz Lee. Eerst was het de beurt aan The Lau, vroeger zanger van The Scene. Hij trad enkele maanden geleden binnen op in Nirwana maar het bezoekersaantal viel toen tegen. Reden voor revanche dus, nu wel veel aandacht voor met name de nummers van The Scene. Kompleet met een echte Hammond werd een goede, professionele set gebracht En al regende het pijpestelen op het eind van dit optreden kreeg het publiek maar niet genoeg van Iedereen Is Van De Wereld. Was tot nu toe iedere band enthousiast ontvangen kreeg Lee Prezz Lee wel heel veel bijval. Volgens velen het hoogtepunt van deze dag. Elvis nummers, charismatisch gebracht door de in het wit gestoken zanger. Een Lierops/Mierlose band die in de jaren 90 veel succes had in het live-circuit. Veel fans van toen waren aanwezig en ook hebben ze met dit energieke optreden veel nieuwe fans er bij gekregen. Was dit optreden wel eenmalig? Het 30^ste Nirwana Tuinfeest eindigde met een Belgische band die al eens eerder een Tuinfeest afsloten: Les Truttes. Prachtig verzorgde show met veel samples en videobeelden. Ze maakten van veel oude disco klassiekers een lange medley. Maar ook de nieuwere nummers werden op een orginele en swingende manier gecoverd. Met een opvallende rol voor Miss Booby Lejeune, de in prachtige jurk gestoken zangeres. Kompleet met ouderwetse drumsolo en vele scheurende gitaarsoli werd dit weer een goed optreden. Er zijn maar weinig betere afsluiters te vinden, het publiek genoot er volop van. Een toegift was gezien het al late tijdstip niet meer mogelijk en een half uur later werd het veld door de security leeggeruimd. Wederom weer een geweldig tuinfeest, ook mede dankzij de vele vrijwilligers van niet alleen Nirwana maar ook veel andere Lieropse verenigingen. Wij van Slaponline bedanken de organisatie voor de medewerking die Slaponline heeft gekregen en volgend jaar maar weer!

Zondag 14 augustus 2005:

Gisteren begon het verslag met regen,regen,regen maat tot nu toe was het alleen maar zon. Een lange dag voor de Tuinfeestfan, van ’s middags 13.00 uur tot ’s nachts 1.00 uur! Maar wel een afwisselende dag, vele muziekstijlen. Maar liefst 3 Amerikaanse bands, maar gelukkig ook een half Lieropse band. Zij mochten deze uitverkochte dag openen. Full Rage, een heel jonge band uit Lierop en Someren. Sinds kort hebben ze ook eigen nummers.Amper de baard in de keel en dan al een Tuinfeest openen, een goede reden om nerveus te zijn. Dat was Full Rage dan ook de eerste nummers, hierna ging het beter. Voor het podium was de gemiddelde leeftijd net zo hoog(laag eigenlijk) als op het podium.Ze eindigden de set met 2 eigen nummers, goed op weg naar een eigen repertoire. Wel vragen wij ons af of er in Lierop geen goede zangers te vinden zijn……Honderden mensen zijn inmiddels al binnen als Burn The 8 track het podium betreedt. Zij spelen in Europa voornamelijk in het voorprogramma van Ignite. Na deze Europese tour gaan ze hun tweede cd opnemen. Dus werden vandaag veel nieuwe nummers “getest” op het talrijke tuinfeestpubliek.Het zal wel te maken hebben met het vroege tijdstip, rond 14.00 uur, maar ze krijgen weinig respons van het publiek. De zanger deed volop zijn best maar het publiek luisterde alleen, veel beweging zat er niet in. Toen de eerste klanken van The Sheer klonken had iedereen het idee dat het Tuinfeest nu echt begonnen was. Intussen waren al meer als 1000 mensen binnen en die zagen dat The Sheer er zin in had. Zanger/ gitarist Bart is duidelijk verliefd op zijn gitaar en haalde er op alle mogelijke manieren uit wat er in zat. ’s Avonds moest de band ook nog optreden in Utrecht maar ze spaarden zich geen seconde! Ook een heel nieuw nummer werd gespeeld en ook dat werd enthousiast ontvangen. Keyboardspeler Jasper maakte ook veel indruk met zijn “antieke” instrumenten zoals een Hammond en een Moog. Zelfs Mark van Horik stond achter de schermen mee te zingen met “zijn”band. Zoals gezegd, het Tuinfeest was nu echt begonnen! Racoon heeft vele fans en volgens sommigen stonden ze te vroeg geprogrammeerd.. Nadat ze bij hun nieuwe platenmaatschappij de cd Another Day hebben uitgebracht treden ze heel veel op.Ze bewezen dat het niet allemaal met een hoop geweld hoeft. Een simpel drumstel en een akoestische gitaar zijn al voldoende om de Nirwanatuin stil te krijgen. Met de nodige humor en soms zelfspot werden afwisselende nummers gespeeld. Hun schitterend nummer Love You More staat hoog in de Top 40 en werd dan ook volop meegezongen. Na deze betrekkelijke rust was het de beurt aan Ignite, hardcore met een opvallende zanger. Maak de pit vrij!! Snoeiharde, retestrakke hardcore met een zanger die echt kan zingen en een gitarist die ook nog eens een goede solo weggeeft.Ondanks het feit dat ze in Nederland nog geen hit hebben gescoord zijn ze heel populair , reden voor de energieke zanger om het publiek eens goed op te zwepen.Ook Ignite speelt een heel nieuw nummer, het lijkt wel een proefvijver hier op het Tuinfeest. Ook een trend is dar vrijwel iedere band wel een cover speelt, helaas koos Ignite wel voor een hele makkekijke scorer, Sunday Bloody Sunday van U2. Ook The Presidents of the USA speelden een cover, zij openden met een nummer van The Buggles.Gekleed in keurige witte blousen en stropdas speelde dit Amerikaans trio voor een inmiddels uitverkochte tuin. Lekker korte nummers, niet al te moeilijk doen en de nodige humor. Veel fans waren op dit optreden afgekomen want er werd met veel nummers meegezongen, niet alleen met de hit Peaches. We zullen ze in Nirwana wel niet meer terugzien, dus een potreden om te memoreren.Wie we ongetwijfeld nog wel eens terugzien zijn de Heideroosjes. Zij spelen dit jaar weinig live maar voor Nirwana maakten ze graag een uitzondering.De derde keer stonden ze op het Tuinfeest.De eerste regendruppeltjes begonnen te vallen maar dat deerde het publiek niet, de Heideroosjes is immers feest! Nat werden ze toch al van het rondvliegende bier, iets wat waarschijnlijk bij zo’n optreden hoort. Met hun mix van Engels- en Nederlandstalige punkrock bewezen ze nog steeds 1 van Nederlands topbands te zijn. Volgende week staan ze op het Pukkelpopfestival in Belgie. Voor zanger Marco is ieder podium te klein want hij rent van de ene naar de andere kant, een enthousiasme wat overslaat op het toch al uitzinnige publiek.Na de Heideroosjes ligt er voor Scrum de taak het Tuinfeest van deze zaterdag af te sluiten.Een hele goede zet van de programmeurs, wat slaat het beste aan bij duizenden al dan niet bezopen mensen? Ierse en Schotse folkmuziek in een stevig rockjasje gegoten natuurlijk. Het dak ging er bij wijze van spreken af, bij het podium bijna letterlijk na een vuurspuwact van de zanger van Scrum. Gekleed in een Schotse kilt en met een voor een Nederlander goed Schots accent werd de ene na de andere klassieker gezongen. Een gitaar die soms klonk als een doedelzak, de muziek was bijna net zo Schots als het weer. Maar de regen weerhield Srum er niet van veel toegiften te spelen. Zo veel zelfs dat ze in herhaling moesten vallen maar daar maakte niemand zich druk over. We kunnen op deze zaterdag tevreden terugzien: het weer viel mee, het was uitverkocht, geen een band stelde teleur en op een enkele dronkelap na die verwijderd moest worden geen vervelende incidenten. Ze weten in Lierop wel hoe ze een feestje moeten bouwen!!

Zaterdag 13 augustus 2005:

Regen, regen, regen: Het 30^ste Tuinfeest dreigt een natte te worden maar na een natte dag was de vrijdagavond geheel droog. En dus wisten weer veel muziekliefhebbers en gezelligheidsmensen de weg naar de Nirwanatuin weten te vinden. Uit de reacties in het gastenboek blijkt dat de meningen over het programma erg verdeeld zijn, maar dat is ieder jaar wel zo. Wel word het voor de organisatie steeds moeilijker om grotere bands te boeken. Er zijn voortaan heel veel festivals maar ook de vraagprijzen van de bands worden steeds hoger: 1 keer op de radio en prijs stijgt weer een paar duizend euro! Toch is er weer een evenwichtig programma samengesteld met veel buitenlandse bands en ook bands die we al eerder zagen. Voor zondag is dat logisch want dat word de reuniedag. Ook op vrijdag waren er bands die we al eerder zagen, Beef en The Selecter. Maar het spits werd afgebeten door een regionale band met Lieroppenaren John van Lieshout en Koen van Oosterhout. The Minx, de band bestaat ruim een jaar en heeft al in diverse jongerencentra in de buurt opgetreden. Voor hun de moeilijke maar ook mooie taak het Tuinfeest 2005 te openen. De 100 mensen die er om half 7 waren stonden volgens de zanger te ver van het podium af, hij praatte ze steeds dichter bij het podium. Tijdens het optreden liep de Nirwanatuin al aardig vol. The Minx bestaat uit goede individuele muzikanten, de set bestond uit allemaal eigen nummers. De zanger compenseerde zijn soms niet uitmuntende zang met zijn dosis lef waarmee hij het publiek wist op te zwepen. Altijd mooi om te zien bij zo’n jonge, regionale band zijn de trotse ouders, opa’s en oma’s met fototoestel of videocamera. Na het geweld van The Minx voor Plastic Soul uit Eindhoven de moeilijke taak het publiek voor zich te winnen.Plastic Soul is een echte liveband ,. zij behaalden onlangs een finaleplaats in De Wraak Van Brabant. Ondanks hun uitstekende rockmuziek, met duidelijke 70’s invloeden, duurde het een tijdje tot ze het publiek konden overtuigen. Zeker een tip voor de Nirwana-programmeur(s) om ze eens een keer binnen uit te nodigen. Ondertussen is het veld tussen podium en geluidstoren al goed vol met muziekliefhebbers, achteraan op het veld veelal de mensen die het echt niet interesseert wie er optreden. The Neck uit Ierland was de derde band vandaag, gisteren speelden ze in Londen, nu in Lierop en morgen in Moskou. Zij omschrijven zelf hun muziek als traditionele Ierse folk vermengd met punkrock. De beloofde punkrock bleef een beetje achterwege maar de traditionele Ierse folk was duidelijk herkenbaar. Een zeskoppige band met ondermeer een viool, banjo en een ongemotiveerde jongedame die allerlei instrumenten bespeelde. Een gedreven zanger die tijdens zijn conversaties moeilijk te verstaan was maar al zingend de eerste rijen voor het podium al aardig los kreeg. Dit was in het voordeel van Beef, die ook nog eens volop profiteerden van de invallende duisternis. Hierdoor kwam de mooie lichtinstallatie volop tot zijn recht wat de sfeer nog eens extra verhoogde. Beef zegde ooit een optreden op Lowlands af omdat aan de nieuwe cd gewerkt moest worden. Deze cd, die dit jaar uitkwam, kreeg veel lovende kritieken. De 9 man op het podium speelden een fantastische set waarbij ook nog eens een ode aan Bob Marley werd gebracht. De 3 blazers kregen ieder de kans hun kwaliteiten te tonen, maar ook de overige muzikanten stonden hun mannetje. De kans is groot dat we Beef nog eens een keer terugzien op het Tuinfeest. Het was nog steeds droog en na de vrolijke klanken van Beef was het de beurt aan The Selecter. Ska leeft nog steeds, dat bewees The Selecter in 1999 toen ze ook op het tuinfeest stonden. Maar ook in 2005 staan ze er weer en 3 december treed Mark Foggo op in Nirwana. De band had twee hits in de jaren 80, Missin’Words en On My Radio. Van de oorspronkelijke bezetting is alleen zangeres Pauline Black nog over, aangevuld met o.a. enkele oud-leden van Bad Manners. Jarenlange ska-ervaring dus en dat was te merken. Een geroutineerde set speelden ze, met natuurlijk de hits. Dat The Selecter nog steeds populair is bleek wel uit de reacties van het publiek maar ook uit het feit dat enkele Nederlandse fans ze tijdens hun tour hier overal volgen. Na dit optreden was het snel leeg, iedereen naar huis of in de tent op de camping naast Nirwana.