Nirwana Tuinfeest 2017 is begonnen. Tientallen vrijwilligers hebben er weer voor gezorgd dat alles op tijd klaar is en er weer probleemloos dagelijks ruim 3000 mensen te ontvangen zijn.
Geopend wordt dit jaar in de tent die voortaan Multitube Stage heet. De winnaar van het Eurosjopperfestival was dit jaar The Precise Patchwork Band. Bijna traditioneel toch weer een Lieropse bijdrage op het Tuinfeest. 42 Jaar geleden stonden ze aan de basis van het Tuinfeest en nu staan ze er nog steeds te rocken alsof het de eerste keer was. De PPB en de daaropvolgende band Death Alley grijpen volop terug op de Seventies. Beiden op hun eigen manier, Death Alley nog een tikje harder en sneller.
Het harde gitaargeweld gaat door met de Paceshifters. Noise rock word het genoemd. Keihard en vol overgave gebracht. Misschien iets te vroeg geprogrammeerd, de vonk slaat niet echt over, maar ze krijgen nog een herkansing later dit jaar binnen in Nirwana.
Audrey Horne is een Noorse band die verbaasd waren dat de zon ging schijnen; zijn ze niet zo gewend in het hoge noorden. Alweer rockmuziek gebaseerd op de Seventies, maar nu de meer traditionele hardrock. Echte fans stonden vooraan het podium en de vlam sloeg snel over. Uniek was dat de band het laatste nummer met de zanger en twee gitaristen midden in het publiek speelde.
In de 42 jarige historie van het Tuinfeest is er ieder jaar wel een verandering/verbetering. Ook nu weer: Er is een heuse tribune gebouwd en de eettentjes staan allemaal rond een soort plein waar Guus “ Vinyl” Hurkmans zijn vrolijke plaatjes draait.
The Charm and the Fury maakt muziek die erg populair is bij het festivalpubliek. Er wordt al snel een pit gemaakt. Maar ook wordt er verbaasd gekeken hoe zo’n mooie vrouw zo’n stem kan hebben.
Het loopt inmiddels tegen zeven uur, de meeste bezoekers zijn inmiddels gearriveerd en het is weer een gezellige drukte. DeWolff speelde al vaker op het Tuinfeest en het trio is nog steeds populair. Een Hammond orgel maakt nog altijd indruk en nadat de band 2 maanden in de studio heeft gezeten is het duidelijk dat ze blij zijn weer live te kunnen spelen.
In de Multitube stage gaat deze vrijdagavond het gitaargeweld door met Fleddy Melculy en Indeclinable Ambuscade. Deze bands bewijzen dat humor en snoeiharde metal/hardcore/punk heel goed samen gaan. Op het hoofdpodium wordt wat gas teruggenomen met de White Lies en afsluiter De Staat.
De White Lies is een grote naam met al diverse hits op hun naam. Voor de metalfans allemaal iets te soft en traag maar ook wel een lekker rustpuntje en de hits werden volop meegezongen. Het was ook pas de eerste band vandaag die kwam met het onvermijdelijke verzoek op festivals tegenwoordig: ‘Let me see your hands’. Hopelijk blijft het dit weekend bij deze ene band.
De headliner vandaag was de Staat. Het podium werd aangekleed met extra verlichting en een groot videoscherm. Alles klopte aan dit optreden, de show, de muziek, het enthousiasme. Mooi moment was dat zanger Toore Florim zichzelf en het publiek filmde en dat deze beelden te zien waren op het videoscherm. Het publiek onderging dit optreden als één lange trip.
Helaas komt aan al het moois een eind en keert iedereen huiswaarts of naar de uiterst gezellige festivalcamping.
Op naar dag 2 van het Nirwana Tuinfeest, ongetwijfeld weer een mooie dag.

Zie ook de foto’s van deze eerste dag door onze slaponline fotografen.

Zie ook het sfeerverslag dat Boyke Joosten van deze eerste dag maakte namens het Contact.