|
The Dutch GP 2005 Lierop
Deze keer werd er
gestreden om het wereldkampioenschap motorcross
De kans dat er maar
liefst 2 wereldkampioenen te huldigen waren was zeer aannemelijk. De
Belgische supporters waren er stellig en vast van
overtuigd, ze hadden op allerlei manieren kenbaar gemaakt dat hun
favoriet de onbetwiste nummer 1 van de wereld zou worden (hij was al 8 keer
wereldkampioen… dus ik kan de Belgen geen ongelijk geven). Daar moet je
echter wel wat voor doen in onze Lieropse zandbak. Flink gas geven (man
wat gaan die hard zeg!), liever niet vallen en zeker geen pech krijgen.
Dit weekend was een waar feest met alleen maar winnaars! Nieuw was dit
jaar een pasje met streepjescode hangend aan een lintje zodat iedereen
gescand kon worden en je na het piepje het “Motodrome” binnen mocht
treden. Zelfs voorzitter Wim Smits kreeg een lintje. Eenmaal binnen
stonden wat motoren en vrachtwagens opgesteld waaronder enkele Dakar
coureurs en materiaal. Zij legden op een vriendelijke manier het
vragende publiek uit hoe alles precies in z’n werk ging. Een van die
vrachtwagens mocht later nog een ererondje rijden over het circuit wat
er al met al zeer spectaculair uitzag. Eveneens werden de “Freestylers”
weer de lucht in geslingerd (adembenemend), de evenwichtskunstenaars
(Trials) balanceerden over allerlei hindernissen en de kleintjes mochten
op een minicrosser rondscheuren Tevens kon je allerlei tentoonstellingen
bezoeken, door het rennerkwartier wandelen en voor alle campinggasten
of zij die wilden was er ’s avonds voldoende entertainment. Maar
we kwamen voor de cross natuurlijk. Vooraf mochten de allerkleinsten hun
kunsten Dan de MX1 , zeg maar de koningsklasse (Lierop 1). Hiervoor waren weer vele duizenden Belgen op afgekomen en hij stelde ze niet teleur, hij won namelijk beide manche’s zoals alleen een koning, nee zeg maar keizer dat kan. Knoerhard rijden tot het laatst toe en bijna niet remmen, ja dan win je wel. Meteen na de finishvlag moest ie (Stefan Everts) dan toch flink in de remmen om de dolenthousiaste fans niet omver te kegelen, maar gelukkig mocht hij meteen de lucht in, en kon ie wat lucht happen want daar snakte hij naar. Lierop schijnt een heel zwaar circuit te zijn! Al met al vierden de Belgen en Italianen hun feestje. De zon en satelieten straalden (het ging namelijk de hele wereld rond). Martien Kusters heet voor de rest van de wereld Martin Custers. De komende 5 jaar is Mac Lierop weer verzekerd dat dit hele circus hier weer neer mag strijken. Wij doen ons lintje weer af (op een man na dan) en zeggen dank aan MAC Lierop en alle vrijwilligers en meewerkenden. Proficiat!!!!!!!!!!!
|
in twee verschillende klasse’s.
vertonen op hun minimotoren en jawel hoor... onder nr. 2 een Lieropse
deelnemer: Harrie Basten. Hoewel de snelheid iets minder hoog lag als
bij de “Grote” jongens (zie foto) was het een prachtig gezicht om deze
coureurtjes aan het werk te zien. Niet alleen deze coureurtjes moesten
flink aan de bak, ook het hele gezin werd ingeschakeld. Eerst
aanmoedigen, na afloop moet Pa de motor opvangen, moeder de zoon van z’n
helm ontdoen en weer een ander familielid mocht z’n gezicht afpoetsen. Terwijl zoonlief heel nonchalant van z’n Red Bull drinkt mag vaderlief
de motor weer helemaal terugduwen naar de camper (en moeder de motor
weer poetsen denk ik). Dan de “Echte mannen”. Zoals gezegd zijn er twee klasse’s de MX1 en MX2 (zeg maar Lierop 1 en Lierop 2).
De MX2 klasse mocht beginnen met daarin een Nederlandse favoriet voor de dagzege.
Dat maakte hij in de 1ste manche geheel waar, hij won in een
zeer spannende race van nr. 2 (startnummer 2). En die mijnheer die
wereldkampioen zou worden dan? Nou, die maakte in de training wel zo’n
knetterharde duik in het zand dat ik blij was dat dat z’n moeder niet
zag. Als ik zo’n smak zou maken
zou ik de komende 5 jaar niet meer kunnen stofzuigen of b.v.
strijken. Maar goed, in de 2de manche won degene die in de 1ste
manche nummer 2 was geworden en nr. 1 werd nr. 2, zodat uiteindelijk de
man die er helemaal voor uit het zuiden van Afrika was gekomen toch
gewonnen had maar nr. 3 (startnummer) werd wereldkampioen ('n Italiaan
die hopelijk z’n moeder niet bij had).